بهر جارو زدن صحن تو مژگان داریم            جـگـر پـاره ز داغ تو به دنـدان داریم

مو پـریشان شدۀ زلـف پـریـشان توأیم            ما در آشفـتگی عشق تو سامـان داریم

منّت از دست طـبـیبان نکـشـیدیم دمی            چون به دستان شفابخش تو ایمان داریم

جانمان خرج عـزایت نشود می‌مـیریم            ما فقط بین حـسـیـنیه به تن جان داریم

همه چـشـمیم، بِنه پا، به خدا دلـتـنگـیم            چند یعقوب در این کـلبۀ احـزان داریم

ما شنیدیم براتِ حرمت دست رضاست            انتـظـار نـظـر از شاه خـراسـان داریم

كـرم دست تو بـد جـور گـدا مـی‌طـلـبد            بی‌سبب نیست اگر میل كـریمان داریم

نام تو برده شد و مادرت از راه رسید            باز هم شکرِ خـداوند كه مهـمان داریم